Θεσμικό Πλαίσιο Διαχείρισης Αποβλήτων Φυτικής Βιομάζας

Η στρατηγική της ΕΕ στον τομέα των βιοαποβλήτων έχει ως στόχο τη σταδιακή μείωση των ποσοτήτων των βιοαποβλήτων που θάβονται σε ΧΥΤΑ σε όλα τα Κράτη-Μέλη σε σχέση με τις ποσότητες που θάβονταν το 1995.

  • Στοιχεία του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας1 αναφέρουν ότι το 44,8% του συνόλου των ετησίως παραγόμενων αστικών στερεών αποβλήτων στην Ελλάδα (5,8 εκ. τόνοι) είναι βιοαπόβλητα2. Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες της χώρας οφείλουν3 να προετοιμαστούν για να εφαρμόσουν έως το 2020 τη διαδικασία της χωριστής συλλογής4 σε τουλάχιστον 260.000 τόνους βιοαποβλήτων ενώ το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων5 (ΕΣΔΑ) του 2015 θέτει ως ακριβή ποσοτικό στόχο χωριστής συλλογής για το 2020 το 40% του συνολικού τους βάρους αυξάνοντας τα βιοαπόβλητα, που θα ακολουθήσουν τη διαδικασία και δεν θα οδηγηθούν σε ταφή, κατά προσέγγιση στους 1.000.000 τόνους.
  • Σε επίπεδο χώρας η ανάκτηση μέσω χωριστής συλλογής των οργανικών υλικών (κομποστοποίηση ή και ενεργειακή ανάκτηση) κινείται σε ιδιαίτερα χαμηλά 6 επίπεδα που αντιστοιχούν μόλις στο 3% (174.000 τόνοι) των συνολικά παραγόμενων Αστικών Στερεών Αποβλήτων του 2011 γεγονός που υπογραμμίζει την ανάγκη δραστηριοποίησης των κρατικών φορέων αλλά και των ιδιωτικών επιχειρήσεων για την αύξηση των επιπέδων αυτών. Η Ευρωπαϊκή Οδηγία 12 του 2006 ορίζει ότι κάθε κάτοχος αποβλήτων τα παραδίδει σε ιδιωτικό ή δημόσιο φορέα συλλογής ή σε επιχείρηση που διεξάγει εργασίες αξιοποίησης ή εξασφαλίζει ο ίδιος την αξιοποίηση ή διάθεσή τους.
  • Σύμφωνα με το ΦΕΚ τ.Β209/21-9- 2011 τα πάσης φύσεως τεχνικά έργα υποδιαιρέθηκαν σε 2 κατηγορίες ανάλογα με τις επιπτώσεις τους στο περιβάλλον. Τα έργα της κατηγορίας Α προκαλούν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και απαιτούν τη σύνταξη Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (Μ.Π.Ε.) για την επιβολή ειδικών όρων προστασίας. Τα έργα της κατηγορίας Β δεν προκαλούν τόσο σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και δεν απαιτούν τη σύνταξη Μ.Π.Ε. αλλά υπόκεινται σε Πρότυπες Περιβαλλοντικές Δεσμεύσεις (Π.Π.Δ.) που ουσιαστικά συνιστούν τυποποιημένες κατευθύνσεις και οδηγίες (ΦΕΚ τ.Β3072/3-12- 2013). Ειδικά για τις μεμονωμένες εγκαταστάσεις παρασκευής εδαφοβελτιωτικών ή και οργανοχουμικών λιπασμάτων από στερεά και υγρά μη επικίνδυνα απόβλητα η κατηγορία Β αναφέρεται σε ποσότητα εισερχόμενων αποβλήτων από 0.5-50 t/ημέρα (ΥΑ 1958/13-1- 2012).
  • Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι τα απόβλητα που προκύπτουν από δραστηριότητες των τομέων της γεωργίας, της κηπευτικής ή της δασοκομίας (ιστοί φυτών κ.α.) κατηγοριοποιούνται ως μη επικίνδυνα απόβλητα7. Η Ευρωπαϊκή Οδηγία 98/2008 εξαιρεί από την υποχρέωση έκδοσης άδειας επεξεργασίας αποβλήτων όσους φορείς διαθέτουν τα δικά τους μη επικίνδυνα απόβλητα στον τόπο παραγωγής τους ή πραγματοποιούν εργασίες ανάκτησης σε αυτά και με αυτό τον τρόπο ανοίγει το δρόμο της χρήσης ειδικού μετακινούμενου μηχανολογικού εξοπλισμού για την επιτόπια κομποστοποίηση των οργανικών αποβλήτων.
  • Σύμφωνα με τα προαναφερόμενα η εταιρεία του κ. Φίλη Αθανάσιου υλοποιεί έργα της κατηγορίας Β τα οποία αφορούν την κομποστοποίηση μη επικίνδυνων βιοαποβλήτων φυτικής βιομάζας εύκολα χωρίς σύνθετες διαδικασίες αδειοδότησης, λειτουργώντας αποτελεσματικά και άμεσα στην αντιμετώπιση του προβλήματος της διαχείρισης των αποβλήτων εκεί όπου αυτό προκύπτει.

1. ΕΠΠΕPAA-Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη, 2014. Οδηγός λειτουργίας ανοικτών εγκαταστάσεων κομποστοποίησης (αερόβια επεξεργασία) προδιαλεγμένων βιοαποβλήτων. Σελ. 158.
2. «τα βιοαποδομήσιμα απόβλητα κήπων και πάρκων, τα απορρίμματα τροφών και μαγειρείων από σπίτια, εστιατόρια, εγκαταστάσεις ομαδικής εστίασης και χώρους πωλήσεων λιανικής και τα συναφή απόβλητα από εγκαταστάσεις μεταποίησης τροφίμων», Νόμος 4042/2012, Άρθρο 11, Φ.Ε.Κ. τ.Α/24/13-2- 2012.
3. Νόμος 4042/2012, Άρθρο 41, Φ.Ε.Κ. τ.Α/24/13-2- 2012.
4. «χωριστή συλλογή: η συλλογή όπου μια ροή αποβλήτων διατηρείται χωριστά με βάση τον τύπο και τη φύση για να διευκολυνθεί η ειδική επεξεργασία», Νόμος 4042/2012, Άρθρο 11, Φ.Ε.Κ. τ.Α/24/13-2- 2012.
7. ΦΕΚ τ.Α190/29-9- 2009, 8 ΦΕΚ τ.Α24/13-2- 2012, 9 ΦΕΚ τ.Β383/28-3- 2006